mijn achtergrond

Meer uit leergierigheid dan vanwege de ambitie yogaleraar te worden, begon ik aan de docentenopleiding van de Stichting Yoga en Vedanta, en voltooide die in 1980. Nog belangrijker voor mijn vorming waren de vele ontmoetingen met mijn leraren Wolter Keers en Jean Klein. Vooral Jean Klein, wiens yogastijl vaak Kashmir yoga wordt genoemd, heeft een beslissende invloed gehad op mijn begrip van yoga. Een groot deel van mijn opleiding kreeg ik natuurlijk van mijn leerlingen.

Vanaf het begin gaf ik les aan ouderen en gehandicapten. Ik maakte kennis met Howard Kent, die Ickwell Bury bestuurde, een yogacentrum in Engeland waar vooral mensen met multiple sclerose (MS) kwamen. Ik heb daar in totaal een jaar lesgegeven. In het Amsterdamse Jan van Breemen Instituut (het tegenwoordige Reade) gaf ik zeventien jaar les aan mensen met reumatische aandoeningen. Voor de Stichting Blinden-Penning gaf ik vijf jaar les aan blinden en slechtzienden. Bij de Stichting Sara volgde ik de opleiding ‘Yoga en kanker’, die yogadocenten meer kennis en inzicht geeft in het hoe en waarom van yogabeoefening voor (ex)kankerpatiënten.

Uit deze inspiratie kwam in 2001 een boek voort, dat ik schreef samen met Miriam Wapenaar: Eigenwijze yoga – yoga voor bijna iedereen (helaas al jaren uitverkocht). Boodschap hierin is, dat je ook yoga kunt doen als je niet tot je recht komt in een gemiddelde yogales, als je stijf en stram bent of juist zwak en slap, als je oud bent of gehandicapt. Want dan heb je niet minder, maar juist meer reden om yoga te doen.

Sinds 1980 ben ik lid van de Vereniging Yogadocenten Nederland. Ik was zes jaar redacteur van de Nieuwsbrief van deze vereniging.