Toen ik begon met yoga was ik zwak, astmatisch en ongelooflijk stijf. Maar ik had meteen de ervaring dat ik echt iets kon. Tien jaar later werd ik yogaleraar en zag ik iets dergelijks bij mijn oudere en gehandicapte leerlingen: iedereen kan iets met yoga. We houden ons niet bezig met onze aandoeningen of handicaps, maar met onszélf. In de ruim dertig jaren dat ik nu lesgeef zag ik vele keren hoe mensen zich geleidelijk fysiek en mentaal beter gaan voelen. Ze kunnen zich beter concentreren en merken dat ze minder last hebben van pijn, beter slapen, zich makkelijker bewegen, het dagelijks leven beter aankunnen. Dat gebeurt zeker niet van de ene dag op de andere. Maar langzame verbeteringen zijn vaak duurzamer dan plotselinge, spectaculaire verbeteringen.
De meeste ouderen en gehandicapten, maar lang niet allemaal, komen naar de ochtendlessen. Deze lessen zijn iets lichter dan de avondlessen. We gebruiken een stoel wanneer zitten op de grond lastig is en voor het evenwicht bij het staan. Mijn lesruimte is op de begane grond en makkelijk per rolstoel toegankelijk.
Kijk ook bij mijn achtergrond en bij veelgestelde vragen.
